همسرداری حضرت زهرا الگویی زیبا برای نسل امروز
افزون بر تکریم والدین، تکریم همسر نیز همواره مورد توجه سیره حضرت زهرا(س) بود. آن حضرت، اگرچه بر این امر تأکید داشت که بهترین مرد کسی است که با همسر خود خوش برخورد باشد، خودش نیز در عمل، بسیار شیفته و علاقمند به همسر خود علی بن ابی طالب(ع) بود و همواره از او به نیکی، بهترین همسر و تکیه گاه برای خانواده یاد می کرد. همچنین، هنگامی که همسر خود را محزون و گریان می دید، با نگرانی می گفت: «خداوند چشمان شما را گریان نسازد.»
درباره دلتنگی و ارادت حضرت زهرا(س) نسبت به همسر خود آمده است، هنگامی که امیرمؤمنان علی(ع) به مأموریتی می رفت، آن حضرت، اگرچه وسائل و آذوغه سفر همسر خود را آماده می ساخت، اما از فرط محبت و دوری ایشان، گریان بود. بنابراین، می توان گفت، رابطه بین همسری در میان امیرمؤمنان علی(ع) و حضرت زهرا(س) بر مدار محب و تکریم همدیگر بود. رابطه ای که حضرت زهرا(س) همسرش را صاحب خانه می دانست و حتی برای صحبت کردن با مخالفان نیز از همسر خود اجازه می گرفت.
حضرت زهرا(س) بسیار قانع بود و از این که چیز بیشتری را از همسرش امیرمؤمنان علی(ع) طلب یا امر به کاری کند، حیا می کرد. چنان که در روایتی خطاب به امام فرمود: «رسول الله (ص) من را نهی کرده که چیزی از تو درخواست کنم. همچنین به من فرمود: اگر چیزی برای تو آورد، بپذیر و الا تو درخواستی از او نداشته باش.» بنابراین، آن حضرت، هیچ گاه همسر خود را به سختی نمی انداخت و از این که خواسته ای را تحمیل کند که در توان او نباشد، از خدا طلب بخشش می کرد. به عنوان نمونه، زمانی امیرمؤمنان علی(ع) درآمد باغ خود را در راه بازگشت به خانه انفاق کرده بود و با دست خالی به خانه برگشت، حضرت زهرا(س) فرمود: «من از خدا طلب آمرزش دارم و دیگر از او چیزی طلب نمی کنم.»